Een glimlach verschijnt als vanzelf wanneer ik naar ze kijk Residence

Mijn werkkamer en de rest van mijn huis is een ode aan meubels en objecten uit de fifties en seventies. Een leven zonder dat kan ik me niet vorstellen. Natuurlijk is mij vaak gevraagd waarom ik juist meubels uit die tijd verkoop. De redden daarvoor is simpel: wanneer ik naar ze kijk, verschijnt er als vanzelf een glimlach om mijn mond. Iets wat ik als levensgenieter zeer op prijs stel. Het leven is al serieus genoeg. Vergeet ook niet dat ik destijds BeBoB ben begonnen om vrienden en kennissen aan goedkoop meubilair te helpen. Dat er nu soms exorbitant hoge bedragen voor meubilair uit die tijd wordt betaald vind ik eigenlijk genant. Dat was nooit de bedoeling en een scherper contrast met het werk dat ik doe voor Aid Projects Asia, een stichting die zich inzet voor gehandicapten in Indonesie, is haast niet denkbaar. Voor mijn werkkamer geldt dat de sfeer zo met zijn dat je tot rust komt, tot jezelf kunt komen. Meubels, evenals een prettig uitzicht, spleen hierin een grote rol. Gelukkig grenst ons huis aan de duinen van het Amsterdamse Waterleiding Bedrijf. Dus uitzicht te over!